1983 Gouden Ezelsoor voor Nathan Sid
1995 Gouden Uil en Trouw Publieksprijs voor Indische duinen
2008 Van Dis' meest recente roman Leeftocht staat op de longlist voor de Gouden Uil
Adriaan van Dis reisde twee maanden lang door Zuid Afrika, Namibie en Mozambique. Deze tocht werd vastgelegd door regisseur Hans Pool in een zevendelige documentaireserie. Deze is door de VPRO uitgezonden. Van Dis gaat in de serie op zoek naar parallellen én contrasten met de huidige West-Europese samenlevingen.
De reis loopt gedeeltelijk parallel aan het verhaal uit Het beloofde land en het andere boek In Afrika. Op de website www.vpro.nl/programma/vandisinafrika kun je er meer over lezen. Dit zijn een aantal foto's van de afgelopen afleveringen (Bron: www.vpro.nl/programma/vandisinafrika)
Van Dis in KwaZula-Natal
samen met voormalig huishoudster
Kaapstad
Moslimwijk in Kaapstad
Skyline Durban
Soweto
Het beloofde land is doortrokken van humor en medeleven. Het roept een genuanceerd en dramatisch beeld op van een land waar velen over praten, maar dat zelden wordt begrepen... Het beste boek over de Afrikaner, geschreven door een niet-Afrikaner.
- ANDRE BRINK
Het beloofde land is immers veel meer dan een reisverslag: het bevat de subtiele registratie van een vreemde werkelijkheid, die niettemin heel dichtbij blijkt te kunnen worden gebracht. Dat laatste is te danken aan Van Dis. - Arnold Heumakers. De Volkskrant
'De trein is vol, ik moet altijd staan. Mijn suiker scheurt in het gedrang. Van mijn eieren breekt de helft. Er zitten altijd schilfers in mijn omelet. Een vrouw die een ruit in Kaapstad had gekocht, kwam terug met een krant vol scherven. Zo reizen wij.'
We rijden op een zwart haartje, een lijntje op de kaart. Zwarten lopen langs de weg. Een vrachtwagen met werkvolk is beplakt met Welcome Mandela-stickers. Elk dorp heeft hier zijn Soweto, weggestopt achter een berg. De zwarten zijn de krachtbron, zonder hen zou geen dorp of plaas hier kunnen bestaan. De bestuurder van een ons passerende Toyota-bakkie denkt daar anders over. Op zijn achterruit staat in duimgrote letters: 'AIDS, the white man's hope.'
'Toen ik hier pas woonde, verlangde ik ernaar achter de bergen te kijken', zegt Uys, 'om er iets te vinden wat ik niet kende, dat gevoel van de trekboeren. Die verwondering, wat ligt erachter, een meer misschien?' 'Het beloofde land', zeg ik. 'Nee', zegt hij, 'daar wonen de zwarten, daar begint Transkei. Dat is Afrika.' 'Jij woont toch ook in Afrika!' 'Zo voel ik het niet. Al heb ik nooit gereisd, ik ken Europa beter dan Afrika. Als ik Oeganda op de kaart moest aanwijzen, zou ik het niet kunnen vinden. Wij leven anders dan in boeken over Afrika. De Karoo was nooit echt zwart.'
Ze is in Zuid-Afrika een ze van dertig miljoen. Ze, ze, ze. Ik hoor het de godganse dag. Iedereen kent ze, wil me alles over ze vertellen, want ze zijn zo anders, ze zijn vooral niet wit.
De dagen van beleefdheid en luisteren worden me plotseling te veel. Alle opgekropte ergernis spuit eruit: 'Wat is dat, Uys? Iedereen praat over identiteit. Wat is de identiteit van de Afrikaner? Drie auto's, een huis met twintig kamers voor drie kinderen en twee vrouwen, een paar kilo vlees naar binnen stouwen en de hele dag over schapen lullen en 's avonds naar de stomste televisie kijken in een huis vol prullen? Je ball in claw-tafelpoten, afgekeken van de Engelsen? Je 'lappie geil gras' met zes waterspuiten omdat je Wimbledon in de woestijn wilt hebben en geen douche voor je arbeiders? Is dat identiteit?' 'Dis ons taal', zegt Uys beteuterd. 'Ach, kak, Uys, jouw taal is ook de taal van de kleurling. De Zoeloes en de Xhosa's hebben ook hun taal en die staat niet eens op jullie bankbiljet.'
Zwart...bruin...een nuance die op deze reis zo belachelijk belangrijk is geworden. Overal trekken mensen hier grenzen. Elk verschil telt, tussen Boer en Brit, dorpskind en plaaskind, tussen die van Afrika en die van Overzee. Al het vreemde wordt apart gezet en krijgt regels voor de omgang. Vandaag is Eva een vreemde voor mij. Apartheid besmet.
Ter ere van het 75-jarig jubileum van de Boekenweek, zijn er nieuwe boekenbonnen ontworpen. Adriaan van Dis is een van de gelukkige auteurs die nieuw staan afgebeeld. Adriaan van Dis:
'Nu sta ik met mijn ouwe kop op een Boekenbon. Laat ik het maar een eer noemen.'
Op het Jongerenliteratuurplein vind je informatie over boeken waar je jezelf in kunt herkennen of je over kunt verbazen.
Of je nu van spannende, waar gebeurde of romantische levens houdt, van verzonnen of historische werelden, op
vind je de nieuwste jongerenromans, Nederlandse en vertaalde literatuur, thrillers en chicklit.
