'De Kapellekensbaan' Louis Paul Boon
Prijzen De helaasheid der dingen:
De Gouden Uil Literatuurprijs 2007
Longlist Libris Literatuur Prijs 2007
Inktaap 2008
De novelle Mevrouw Verona daalt de heuvel af werd genomineerd voor de shortlist van de AKO Literatuurprijs.
Libris Literatuurprijs 2009 voor Godverdomse dagen op een godverdomse bol
Tante Rosie zat met gezwollen, rode ogen en in peignoir op ons te wachten. ‘Waar hebben jullie godverdomme zo lang gezeten? Er misschien ondertussen even aan gedacht dat ik hier thuis zat dood te gaan van ongerustheid?’ Het speet ons. Alles in het leven speet ons. Zo waren we. ‘En gij, Sylvie, gij ziet er anders ook proper uit.’ ‘Het wonder is geschied’, zei Sylvie. ‘Wablieft?’ ‘Het wonder is geschied, mijn pruim is nat en ‘t regent niet.’
Die nacht hoorde ik ook de bomen als cheerleaders wapperen met hun kruinen, de wind kwam van ver en had ons niets meegebracht dan enkel te zware gedachten. Het was de tijd vlak na de slacht, waarin de koeien wisten dat hun gratie voor een winter was verleend, zodat ze nog eens tochtig mochten staan, en dat de droefste onder hen hun sirenes loeiden om te rouwen om een kalf dat was opgegaan in kotelet. Daarom viel die nacht het blauwe licht van de politiewagen zo mooi op het behangpapier van onze slaapkamer, omdat het deel uitmaakte van de goddelijke choreografie.
Onze aandacht voor vrouwenlichamen bleef een constante, maar de klemtoon kende seizoenen, zoals de meeste dingen in het leven. De periode waarin we maniakaal de borsten bekeken en qouteerden had lang standgehouden, maar had uiteindelijk toch baan weten te ruimen voor de onvermijdelijke fase van het achterwerk, waarin onze voorkeuren fundamenteel verschilden, hetgeen meer ruimte liet voor debat. Toen een ons onbekende vrouw voor de deur stond en in beschaafd Vlaams naar mijn vader vroeg , bevonden wij ons op de middaghoogte van een periode waarin wij de binnenkant van damesbillen met grote zorg taxeerden en waardeerden, waardoor wij het dubbel zo erg apprecieerden dat het zomer was en dit vrouwmens een hemels korte rok droeg.
‘Welke fohnstoot heeft er jou naar hier geblazen? Is dat je kleine? Het is onze Pie gescheten, twee druppels water nondedju.’ Hij staart met zijn grote kijkers naar die vreemden, verstaat hun dialect niet.
‘Hoe noemt hij?’
Joeri. Lelijker kan een naam niet zijn. Zijn moeder heeft hem gekozen. Joerie, het lijkt wel iets voor een auto. Een Opel Joeri.
‘Joeri. Schone naam. Hey Joeri, krijgt uw nonkelke Potrel een pol van u…Allez, geef ons allemaal iets te drinken!’
'Hij is een van de grootste, meest woeste talenten van de Vlaamse letteren, die het in zich heeft een roman te schrijven zoals een eenentwintigste-eeuwse Louis Paul Boon dat zou doen.'
-Arjen Fortuin, NRC Handelsblad
De Standaard noemt Verhulst:
“Een schrijver met begrip voor de falenden, authenticiteit en een scherpe pen. Hij is goed op weg de Jacques Brel van de Vlaamse literatuur te worden.’’ Hij maakt van deze editie van Geletterde Mensen een voorstelling die de harde realiteit benadert met een hilarische satire.
De pers over het optreden van Dimitri Verhulst tijdens het Crossing Border Festival 2002:
'Een grote verrassing was de Vlaming Dimitri Verhulst, die gemakkelijk stand hield naast Remco Campert, Kees van Kooten en Gerrit Komrij.'- NRC Handelsblad
Wat is uw favoriete gerecht en wie is uw favoriete kookboekenschrijver?
'O Jezus. Ik weet dat ik hiermee het risico loop te worden versleten voor een geestelijk uitgeleefd wezen, maar een pak friet met stoverijsaus en daar een kwats vuile mayonaise op, dat is toch wel het allerlekkerste op aard. (Tja, er staan weer Belgen op de toplijst, sorry hoor) U begrijpt dat de liefhebber van pakken friet er niet zo vaak een kookboek op naslaat, zelfs al is hij in huis de man aan het fornuis. Vergeef me dat die mens zijn naam hier een tweede keer valt maar, euh, Louis Paul Boon heeft ook een kookboek geschreven: Eten op zijn Vlaams heet het dingetje geloof ik. Smakelijk is het allemaal niet, maar grappig is het wel. Soms.'
U mag twee weken op vakantie met een romanpersonage. Met wie zou u gaan en waarheen gaat de reis?
'Bof ik als schrijver van enige autobiografische bladzijden hier even met deze vraag, zeg. Laat er in De helaasheid der dingen nu net ene Nathalie rondlopen, zijnde dezelfde Nathalie als die waaraan Mevrouw Verona daalt de heuvel af is opgedragen, de Nathalie die mij nu vraagt 'wat ben je aan het doen' en ik die zeg 'o nikske, vraagjes voor de ako aan het invullen'. Die Nathalie, voor u een romanpersonage, voor mij mijn absolute geliefde. Daarmee wil ik op reis. Naar waar? Naar de Natalyaanse haven uit de dichtbundel Liefde, tenzij anders vermeld.'
Op het Jongerenliteratuurplein vind je informatie over boeken waar je jezelf in kunt herkennen of je over kunt verbazen.
Of je nu van spannende, waar gebeurde of romantische levens houdt, van verzonnen of historische werelden, op
vind je de nieuwste jongerenromans, Nederlandse en vertaalde literatuur, thrillers en chicklit.
