Lees mij!

Fragment

In een interview (Wablief 2000) zegt Bart Moeyaert: ............................ Schrijven is al 7 jaar mijn beroep. En schrijven en de rest van mijn leven lopen steeds meer door elkaar. Ik kan in de weekends schrijven. In de week kan ik dan weer dagen vrij hebben. Ik kan ook niet echt zeggen wat mijn hobby's zijn. Alles hoort bij elkaar. Ik ga graag naar de film. Maar misschien is dat ook werken. Ik wil weten hoe het verhaal in elkaar zit, hoe het verteld wordt. Ik doe dat ook bij toneel. Is dat dan echt vrije tijd? Gelukkig heb ik een hond. Als ik met Echo ga wandelen, laat ik alles los. Een wandeling brengt mijn hoofd echt tot rust. ............................................................................ Als ik schrijf, leef ik nog maar voor 1 derde in de echte wereld. Voor de rest ben ik in de wereld van het boek. Als de telefoon rinkelt of er komt plots iemand binnen, is dat zeer verwarrend. Want ik zit dan helemaal in de wereld van het verhaal. ............................................................................ Ik denk er niet over na voor wie het boek bestemd is. Ik zal daar enkel goed over nadenken als er in het boek iets verschrikkelijks gebeurt. Dan moet ik bekijken of dat kan voor kinderen of jongeren. Tot nu toe beslist mijn uitgever of het een jeugdboek is. Ik strijd al lang tegen het onderscheid tussen boeken voor jongeren en volwassenen. Mensen moeten begrijpen dat die indeling niet veel betekent. Ze is enkel nuttig als je een boek wil geven als geschenk. Dan stap je naar het rek '6-12 jaar en je kiest er een boek uit. Maar waarom zou iemand van 43 jaar geen boek voor jongeren mogen lezen? Ik denk ook dat jongeren gemakkelijk boeken voor volwassen kunnen lezen. ............................................................................. Ik zou het erg vinden als ze mijn boeken zouden verfilmen, maar tegelijk ook niet zo erg. Als lezer kan je je eigen voorstelling van een boek maken. Als je daarna de film ziet, is dat vaak een teleurstelling. Maar tenslotte zijn er niet zoveel mensen die een boek lezen en daarna de film gaan zien. Ik zou het dus wel zien zitten. Men werkt trouwens aan de verfilming van Blote Handen'. Dat duurt al wel lang. Nu denkt men ook aan Het is de liefde... ........................................................................... Een jongen van 9 die hier was, vertelde iets moois. Volwassenen waren vaak boos op hem. 'Je zit hier zo stil, je doet weer niks, zeiden ze. Maar die jongen zat te lezen!

Naam

Geboortedatum

Geboorteplaats

Woonplaats

Wilde later worden

Beleef!

Persquotes

Eerste uitgave

Prijzen

Vertalingen

ISBN

Website auteur

Website uitgever

Logline

Citaten uit 'het is de liefde die we niet begrijpen'

Fragment

Het Jongerenliteratuurplein

Login