Stevo: 'Mijn lievelingsboek? Moeilijk. Soms is een boek een tijdje mijn lievelingsboek, maar dan zakt het weg en komt er weer een ander boek voor in de plaats. 'American Pastoral' van Philip Roth zal wel altijd tot mijn favorieten behoren - de recente geschiedenis komt daarin heel concreet tot leven door de lotgevallen van de hoofdpersonen. Iets dergelijks heb ik ook willen doen in 'De inboorling'.'
Stevo: 'Ik herinner me niet of ik precies wist wat ik wilde worden, ik weet wel dat ik al vrij vroeg in de gaten had dat ik eigenlijk niets anders kon dan schrijven.'
Stevo: 'Mijn lievelingsboek? Moeilijk. Soms is een boek een tijdje mijn lievelingsboek, maar dan zakt het weg en komt er weer een ander boek voor in de plaats. 'American Pastoral' van Philip Roth zal wel altijd tot mijn favorieten behoren - de recente geschiedenis komt daarin heel concreet tot leven door de lotgevallen van de hoofdpersonen. Iets dergelijks heb ik ook willen doen in 'De inboorling'.'
Stevo: 'Ik herinner me niet of ik precies wist wat ik wilde worden, ik weet wel dat ik al vrij vroeg in de gaten had dat ik eigenlijk niets anders kon dan schrijven.'
Op het Jongerenliteratuurplein vind je informatie over boeken waar je jezelf in kunt herkennen of je over kunt verbazen.
Of je nu van spannende, waar gebeurde of romantische levens houdt, van verzonnen of historische werelden, op
vind je de nieuwste jongerenromans, Nederlandse en vertaalde literatuur, thrillers en chicklit.
Beleef!
Stel je voor: jij bent Jozef. Jozef Muskiet. Toen je negen jaar was verhuisde je van Suriname naar Nederland. Jij werd 'de Surinaamse jongen uit Hoofddorp'. Dat je Surinaams bent, maakte je toen niet uit. Je ging naar de HTS, leerde bouwkunde en concentreerde je op dingen die er werkelijk toe deden: voetballen bij Blauw-Wit, Lois-jeans met wijde pijpen dragen, bier drinken met de jongens, zoenen met de meisjes. Racisme, discriminatie; daar dacht je niet te veel over na. 'Ze' deden maar. Totdat je moeder overlijdt. Tussen haar spullen vind je oude brieven. Ze zijn van je overgrootvader, Frederik Boksteen.
Stel je voor: het is 1883, Suriname. Jij, Frederik Boksteen, bent net bevrijd van de slavernij. Als je het aanbod krijgt naar Nederland te gaan, doe je dat. Je wilt de koning bedanken voor de bevrijding van je volk. Je fantaseert over het moment waarop je hem de hand schudt. Door het vurig verlangen hem te ontmoeten, maakt het lange wachten je niet uit. Je hebt zelfs niet door dat je in een tent te kijk bent gezet. Je bent een ex-slaaf, een zwarte, tentoongesteld in het Rijksmuseum in Amsterdam... Waar blijft de koning?
'Ze maken oerwoudgeluiden als mijn moeder in de buurt komt.'
'Ach, welnee.'
'Ze pakken haar koffie af. Haar koekjes ook.'
'Nu maakt u zich belachelijk, meneer Muskiet.'
Jozef zweeg. Dit was wat hij had willen vermijden: boze neger tegenover tuttut-hoho blanke.
Ze waren met achtentwintig in totaal, de kinderen inbegrepen; vijftien indianen, vier bosnegers en negen creolen, en Koning Willem III wilde hen allemaal ontvangen in de hoofdstad van zijn rijk. Ze kregen hun eigen plek, beloofde Mack-Intosh, waar ze konden leven zoals ze gewend waren, met bescherming tegen het koude weer en de regen: een grote tent, waarin ze veilig zouden zijn.
'Waar is de koning?' riep Fredrik hem toe.
'Wat dacht je,' riep Mack-Intosh terug, 'dat hij je uit de trein kwam dragen? Volgende week komt de koning, bij de opening van het feest.
'Ik heb er niets mee te maken,' herhaalde Jozef. 'Ze doen maar.'
'Maar die man, die conservator, vraagt om medewerking van Surinamers, dat zag je toch? Jij hebt uniek materiaal, en jij bent Surinamer, jij begrijpt wat er speelt. Je moet bellen, Jozef.'
'Ik moet helemaal niks. En ik ben geen Surinamer, ik ben Nederlander. Die museumman heeft een probleem en neef Jules heeft ook een probleem, maar ik niet.'
De canon van Nederland
De canon van Nederland wordt gevormd door 50 'vensters', een soort hoofdstukken, belangrijke momenten in de Nederlandse cultuurgeschiedenis. De vensters beginnen bij ±3000 voor Christus en eindigen bij een blik in de toekomst. Van de vroege landbouwers en hun Hunnebedden tot het leven van Annie M.G. Schmidt. En van Karel de Vijfde tot de eenwording van Europa.
Je kunt alle vensters bekijken op de website entoen.nu
'Slavernij: Mensenhandel en gedwongen arbeid in de Nieuwe Wereld' is één van de vensters. Rond 1621 startte Nederland met de handel van slaven door de oprichting van de West-Indische Compagnie. Samen met andere kolonisatoren werden tot het einde van de 18e eeuw 12 miljoen Afrikanen als slaaf verspreid over de hele wereld. Slaaf zijn betekende gedwongen arbeid en geen zeggenschap over waar, met wie en hoe je leefde.
Pas op 1 juli 1863 volgde in Nederland de afschaffing van slavenarbeid en slavernij, als een van de laatste landen in Europa.
Op entoen.nu/slavernij vind je veel informatie over slavernij, het ontstaan, de rol van Nederland en de opstanden.
Kakalaka no abie litie na fowroe movo
(De kakkerlak kan zijn rechten niet doen gelden in de bek van een vogel)
Surinaams spreekwoord, geciteerd door Anton de Kom in Wij slaven van Suriname
De Exotische Mens
In 2009 was in het Teyler Museum in Haarlem de tentoonstelling 'De Exotische Mens' te zien. Deze tentoonstelling ging over het tentoonstellen van de 28 Surinamers in een circustent bij het Rijksmuseum in 1883.
Bekijk hier een filmpje waar Stevo Akkerman deze tentoonstelling bezoekt en uitlegt wat hem inspireerde aan deze gebeurtenis.
Het verhaal 'De Inboorling' is gebaseerd op een waargebeurd evenement: een tentoonstelling van 28 Surinamers in het Rijksmuseum in 1883. Je ziet ze op onderstaande foto.
Voor een kwartje entreegeld konden bezoekers van de Koloniale Tentoonstelling in Amsterdam deze groep van 28 echte Surinamers bezichtigen in een tent op het Museumplein.
De portretten die je hier ziet zijn tijdens de tentoonstelling gemaakt door de etnograaf Roland Napoleon Bonaparte (in:'Les habitants de Surinam', Quantan, Parijs, 1884).
Deze foto's hebben Stevo Akkerman geïnspireerd bij het schrijven van De Inboorling. Het riep bij hem een aantal belangrijke vragen op, die jij jezelf ook zou kunnen stellen bij het bekijken van deze foto's;
Hoe zou ik het in 1883 hebben gevonden dat deze mensen tentoon werden gesteld?
Zou ik dat gek vinden? En als ik dat toen niet gek vond, zou ik het dan nu wel gek vinden? En waarom?
